blog

16/1/2022

Ένας διαφορετικός τρόπος για να ανακουφιστείτε από τον πόνο στην μέση

Read Now

Στο πρώτο μου μάθημα Feldenkrais, ξαπλώσαμε ανάσκελα με κλειστά μάτια και κινήσαμε τους βολβούς των ματιών μας από αριστερά προς τα δεξιά και πάλι πίσω. Κυλήσαμε το κεφάλι μας από τη μια πλευρά προς την άλλη καθώς τα μάτια μας ακολουθούσαν την κίνηση. Στη συνέχεια αλλάξαμε, κινώντας τα μάτια μας προς την αντίθετη κατεύθυνση από το κεφάλι μας.
Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μια απλή ακολουθία. Είναι απατηλά προκλητική. Και συνεχίστηκε για μια ώρα, με παραλλαγές καθιστοί, με τα μάτια εναλλάξ ανοιχτά και κλειστά. Σαν μια προπόνηση του εγκεφάλου που περιλάμβανε το να παρακολουθούμε τους αντίχειρές μας καθώς τα λυγισμένα χέρια μας μετακινούνταν στο ύψος των ματιών από αριστερά προς τα δεξιά και πάλι πίσω.
Αυτή η γυμναστική των ματιών υποτίθεται ότι θα με ανακούφιζε από τον πόνο στην πλάτη που με ταλαιπωρούσε χρόνια.
Το αργό και διακριτικό ήταν πιο δύσκολο απ' ό,τι νόμιζα. Τα μάτια μου κουράστηκαν. Πώς έπρεπε όλη αυτή η αναταραχή κάτω από τα βλέφαρά μου να σταματήσει το δεξί μου ισχίο από την έξτρα περιστροφή όταν περπατάω και να ξεπαγώσει τον αριστερό μου ώμο και τον αυχένα μου;
Είχα δοκιμάσει τη μέθοδο Feldenkrais μετά από προτροπή άλλων. O φίλος μου ο Jon μου είπε ότι είχε μειώσει τον πόνο στη μέση του.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή πάρα πολλοί χειροπρακτικοί, οστεοπαθητικοί, μαθήματα γιόγκα, γυμναστές, βελονιστές και ιβουπροφαίνη μέσα στα 30 χρόνια πόνου στην μέση, μου είχαν δώσει μόνο προσωρινή ανακούφιση στην καλύτερη περίπτωση ή μερικές φορές περισσότερο πόνο. Το Feldenkrais ακουγόταν υπερβολικά ανίσχυρο, με τις αργές και λεπτές κινήσεις του που υποτίθεται ότι θα επανεκπαίδευαν τον τρόπο με τον οποίο περπατούσα, καθόμουν ή κρατούσα τον εαυτό μου καθώς πληκτρολογούσα στον υπολογιστή μου. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι η διάγνωσή μου - οστεοαρθρίτιδα στον αυχένα μου, μια ήπια σκολίωση στο κάτω μέρος της πλάτης μου και μια γενετική ιδιαιτερότητα που κληρονόμησα από τον πατέρα μου (του οποίου η έντονα κυρτή σπονδυλική στήλη τον οδήγησε σε μια ζωή γεμάτη πόνο) δεν θα θεραπευόταν με άλλη μία προσέγγιση. Τελικά, είπα να το προσπαθήσω.
Στο τέλος αυτού του πρώτου μαθήματος Feldenkrais, έμεινα έκπληκτη: Ένιωθα λίγο διαφορετική, πιο ανάλαφρη. Μπορούσα να στρίψω το λαιμό μου λίγο περισσότερο προς τα αριστερά. Ο δεξιός μου γοφός κινούνταν πιο ελεύθερα.
Ωστόσο, αυτό δεν έβγαζε κανένα νόημα καθώς το μάθημα δεν περιελάμβανε καμία διάταση ισχίου. Όλες αυτές οι κινήσεις των ματιών, με τα βλέφαρά μου ανοιχτά και κλειστά, είχαν απελευθερώσει με κάποιο τρόπο το σώμα μου.
Και αυτό, όπως αποδεικνύεται, ήταν το ζητούμενο. Οι κινήσεις των ματιών παίζουν ζωτικό ρόλο στο συντονισμό του σώματος, ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο συστέλλονται οι μύες του αυχένα. Όπως γράφει ο Moshe Feldenkrais (1904-1984), ο ρωσικής καταγωγής φυσικός, μηχανικός και δάσκαλος του τζούντο που ανέπτυξε την τεχνική για να αντιμετωπίσει τον δικό του πόνο από έναν εξουθενωτικό τραυματισμό στο γόνατο, στο βιβλίο του "Awareness Through Movement", "Τα μάτια δεν είναι μόνο για να βλέπουν".
Όπως η κίνηση των ώμων, των αστραγάλων, της λεκάνης ή των άκρων με συγκεκριμένους τρόπους, έτσι και η άσκηση των ματιών μπορεί να βελτιώσει την οργάνωση ολόκληρου του κορμού, γράφει. Όταν κινούνμαστε με τρόπους που δεν είναι συνηθισμένοι μας κάνουν να αντιλαμβάνεστε πώς ανταποκρίνονται άλλα μέρη του σώματός μας.
Πολύ πριν η σύνδεση νου-σώματος γίνει μια δημοφιλής ιδέα για την υγεία, ο Feldenkrais μας πρότεινε τη δυνατότητα της τεχνικής του για να μας οδηγήσει μακριά από κακές σωματικές συνήθειες που προκαλούν ένταση και πόνο και να αποκαταστήσει την ικανότητα του σώματος για αποτελεσματική, ευέλικτη, συντονισμένη κίνηση.
Ο εγκέφαλος, υποστήριξε, μπορεί να επανεκπαιδευτεί ώστε να αναδιοργανώσει τον τρόπο με τον οποίο κινούμε το σώμα μας, εξαλείφοντας τα περιττά και επιβλαβή πρότυπα. Για παράδειγμα, το Feldenkrais περιλαμβάνει αργές, μερικές φορές μικροσκοπικές κινήσεις των ώμων, του αυχένα, των γοφών, των ποδιών και των πλευρών. Αυτές οι κινήσεις μας βοηθούν να αντιληφθούμε τι αισθανόμαστε καλά και τι προκαλεί πόνο και ωθούν τον εγκέφαλο να δώσει στο σώμα μας νέα ανατροφοδότηση, οδηγώντας σε καλύτερο καταμερισμό της εργασίας μεταξύ των μυών μας.
Τα περισσότερα από 1.000 μαθήματα που δημιούργησε ο Feldenkrais περιλαμβάνουν κινήσεις όπως το να σηκώνεσαι από καθιστή θέση χωρίς να ασκείς μεγάλη πίεση στα γόνατά σου- με το να κάθεσαι και στη συνέχεια να περιστρέφεις το πάνω μέρος του σώματος ώστε να μαλακώσει ο θώρακας για να βελτιώσεις τη στάση του σώματός σου- ή το να περπατάς έτσι ώστε να συμμετέχει η λεκάνη σου στο βάδισμα αντί για το κάτω μέρος της πλάτης σου. Αλλά πιο συχνά περιλαμβάνουν το να ξαπλώνεις ανάσκελα και να κινείς τη σπονδυλική σου στήλη και άλλα μέρη του σώματος με ήπιες ακολουθίες.
Όπως συμβαίνει με πολλές "εναλλακτικές" και ψυχοσωματικές θεραπείες, δεν υπάρχουν πολλές έρευνες που να αξιολογούν την επίδραση της μεθόδου Feldenkrais. Μια ανάλυση του 2015 στο περιοδικό Journal of Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine ανέφερε ότι η μέθοδος έδειξε "ελπιδοφόρα στοιχεία" για τη βελτίωση της ισορροπίας και την ανακούφιση από τον πόνο, ιδίως για τους ηλικιωμένους.
Μια ανασκόπηση του 2004 που εξέτασε κλινικές δοκιμές που αφορούσαν ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, προβλήματα στον αυχένα/ ώμο και χρόνιο πόνο στην πλάτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "τα στοιχεία για [το Feldenkrais] είναι ενθαρρυντικά.
Οι γιατροί που ειδικεύονται στην εναλλακτική ιατρική λένε ότι υπάρχει λόγος που το Feldenkrais λειτουργεί για ορισμένους ανθρώπους με πόνο.
"Μάθαμε ότι υπάρχει ουσιαστική σύνδεση μεταξύ αυτού που συμβαίνει στη μέση και του κεντρικού νευρικού συστήματος", λέει ο Robert Saper, αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και ερευνητής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας σε μη φαρμακευτικές προσεγγίσεις για τον χρόνιο πόνο στην πλάτη. "Όταν κάνουμε μια τέτοια πρακτική, μπορούν να συμβούν αλλαγές στον εγκέφαλο που διαμορφώνουν την αντίληψη του πόνου προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση".
Το Feldenkrais δεν εξάλειψε τις χρόνιες ενοχλήσεις μου στον αυχένα και την πλάτη, αλλά με βοήθησε να τις διαχειριστώ. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά είναι η αυτοπεποίθηση που μου έδωσε ότι μπορώ να ξεμπερδέψω μόνη μου από μια αναποδιά χωρίς να μετράω τις μέρες μέχρι κάποιος να έρεθει για να ευθυγραμμίσει τους σπονδύλους μου.
Έτσι, κάθε Κυριακή πρωί, κάνω Feldenkrais καθώς η δασκάλα μας υπενθυμίζει μάντρα όπως "Αν αισθάνεσαι διαφορές μεταξύ της αριστερής και της δεξιάς σου πλευράς, ήδη συμβαίνουν αλλαγές". Το στούντιό της δασκάλας μου στη Ουάσινγκτον γεμίζει κατά καιρούς με διπλωμάτες, αθλητές και μουσικούς, συνταξιούχους, παιδιά με ειδικές ανάγκες και ενήλικες με νευροκινητικές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένης της νόσου Πάρκινσον, και ασθενείς εγκεφαλικού επεισοδίου με κινητικά προβλήματα.
Όλη αυτή η ελάχιστη προσπάθεια είναι πιο δύσκολη απ' ό,τι φαίνεται - ιδιαίτερα για ανθρώπους σαν εμένα που τείνουν να ανθίζουν μέσα στο άγχος αν και στη συνέχεια καταρρέουν από αυτό.
Ο Feldenkrais προσπαθεί να μας επαναφέρει στις συνθήκες που βιώνουν τα μωρά όταν μαθαίνουν να κινούνται. Έχω περάσει ολόκληρα μαθήματα ξαπλωμένη στο πάτωμα κρατώντας το μεγάλο μου δάχτυλο, σηκώνοντας απαλά το κεφάλι και το πόδι μου για να επανασυνδέσω αυτές τις αρχέγονες κινήσεις.
Το γιατί εγώ πονάω και άλλοι με πιο στραβή πλάτη δεν πονάνε είναι ακόμα ένα μυστήριο.
"Η αναίρεση των μοτίβων συχνά σημαίνει να λες στο σώμα να προσπαθεί να μην προσπαθεί, να κάνει λιγότερα ώστε να μπορείς να νιώθεις περισσότερα", λέει η δασκάλα μου Kresge, που ανακάλυψε το Feldenkrais στα τέλη της δεκαετίας του 1980 για να απελευθερώσει τη φωνή της στο τραγούδι. Εγώ ακόμα αναιρώ τα δικά μου μοτίβα.

Αρθρα

Archives

Categories