στα ελληνικά πιο κάτω
-I wondered what is the difference between what you are doing now and physical therapy.  Why do we call it FI?
 
FI works with the functioning of the person rather than with an isolated part of the person-we deal with the function and not with the ingredients.
 
Now, let us see what we mean by “FI”. FI is not chiropractic, osteopathy, massage or biofeedback.  It is not gestalt.  It is not Rolfing.  It is not massage.  As FI, it is something different from all those things.  It actually contains all those items in different proportions.  It is just like a good digestion which can eat a little bit of ice cream, and a little bit of salad, and a little bit of meat.  Some of all that is organised in one function known as digestion.  It is important to realise that what we do contains some of all these things.  It does not contain them in equal portions.  FI contains them in a harmonious way which you could never separate.  The proportion of the ingredients is not ours.  The proportion of the ingredients depends upon the person whom you touch.  That person will decide it.
 
The skeleton only has bones. Yet, there is some function possible- with bones alone-  even if there isn’t someone alive to move. Therefore the proportion of the movement is not decided by me.  It is decided by the thing I touch. How much do I press that?  How far this will twist depends upon the structure, and not upon my skills.
 
Through the first years of life, you organise your entire system in a direction which will forever after guide you in that direction.  You will be confirmed forever after that you will be like that. You end up being restricted.  You find yourself capable of only doing those things that you know.  You become so attached to the things that you know.
 
In FI the person lying on the bed. We will relieve that body from the necessity of standing. All the extensors, all of the anti-gravity muscles have nothing to do. Therefore, the brain will let them stop. Therefore, all the habitual contractions in standing become futile and useless.
​
In FI we are moving away from patterns which are maintained by habit and by not knowing how to go away from the familiar. 
 
We try to excite the sensory apparatus. That means the external world influencing you, going to your brain and provoking an intentional response. Intentional means the person wants to do it. Intentional means it is not a response to this stimulus, it means that the person wants to do it. Even the non-intentional will be improved. This means exciting the final function by using the entire sensory apparatus. You are not just asking the muscle to contract. Instead, you are asking the muscles to contract, harmoniously, with the rest of the body, and the way the whole body is used. The fact is that impulses which try to arrive through the normal route (which they would use for functioning) have a better chance of functioning.

Learning is one of the extraordinary things.  It is impossible to learn if everything you hear is classified by you into your prior knowledge. No human brain is capable of learning unless he sees the thing as something standing out clearly on a white background.  It must be something which enables him to feel or sense the difference.  

Moshe Feldenkrais on Functional Integration (FI), {from a lecture during training}

-------------------------------------

ελληνικά

-Αναρωτιέμαι ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που κάνουμε τώρα (ατομικό μάθημα Feldenkrais, Functional Integration (FI) και της φυσικοθεραπείας.  Γιατί το αποκαλούμε FI;
 
Στo FI δουλεύουμε  πάνω στη λειτουργία του ατόμου συνολικά και όχι με ένα απομονωμένο μέρος του ατόμου - ασχολούμαστε με τη λειτουργία και όχι με τα συστατικά.
 
Τώρα, ας δούμε τι εννοούμε με τον όρο FI ( Functional Integration). Το FI δεν είναι χειροπρακτική, οστεοπαθητική, μασάζ ή gestalt ή Rolfing. Ως FI, είναι κάτι διαφορετικό από όλα αυτά τα πράγματα.  Στην πραγματικότητα περιέχει όλα αυτά τα στοιχεία σε διαφορετικές αναλογίες.  Είναι ακριβώς όπως μια καλή χώνεψη που μπορείς να φας λίγο παγωτό, και λίγο σαλάτα, και λίγο κρέας.  Κάποια από όλα αυτά είναι οργανωμένα σε μια λειτουργία γνωστή ως πέψη.  Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το FI περιέχει κάποια από όλα αυτά τα πράγματα.  Δεν τα περιέχει σε ίσες δόσεις αλλά με έναν αρμονικό τρόπο. Η αναλογία των συστατικών δεν είναι του δασκάλου.  Η αναλογία των συστατικών εξαρτάται από το μαθητή, το άτομο που αγγίζετε.  Αυτό το άτομο θα το αποφασίσει.
 
Ο σκελετός έχει μόνο οστά. Ωστόσο, είναι εφικτή κάποια λειτουργία μόνο με τα οστά- ακόμη και αν δεν υπάρχει κάποιος ζωντανός για να τα κινήσει. Στο FI η αναλογία της κίνησης δεν αποφασίζεται από εμένα.  Αποφασίζεται αυτό που αγγίζω. Πόσο το πιέζω αυτό;  Το πόσο θα στρίψει αυτό εξαρτάται από τη δομή και όχι από τις ικανότητες μου.
 
Μέσα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, οργανώνουμε ολόκληρο το σύστημα μας προς μια κατεύθυνση, η οποία θα μας καθοδηγεί για πάντα προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν για πάντα ότι θα είμαστε έτσι, καταλήγουμε να είμαστε περιορισμένοι.  Βρίσκουμε τον εαυτό μας ικανό να κάνει μόνο εκείνα τα πράγματα που γνωρίζει, τόσο προσκολλημένοι στα πράγματα που γνωρίζουμε.
 
Στο FI ο μαθητής βρίσκεται συνήθως ξαπλωμένος στο ειδικό κρεβάτι. Απαλλάσσουμε αυτό το σώμα από την ανάγκη να στέκεται όρθιο κι έτσι όλοι οι αντι-βαρυτικοί μύες δεν έχουν να κάνουν τίποτα. Επομένως, ο εγκέφαλος θα τους αφήσει να σταματήσουν να δουλεύουν και οι συνήθεις συσπάσεις στην όρθια θέση δεν χρειάζονται.

Στο FI απομακρυνόμαστε από μοτίβα που διατηρούνται από τη συνήθεια και από το ότι δεν ξέρουμε πώς να απομακρυνθούμε από το οικείο γενικά. Προσπαθούμε να διεγείρουμε το αισθητηριακό που επιβεβαιώνει ότι ο εξωτερικός κόσμος μας επηρεάζει, το ερέθισμα πηγαίνει στον εγκέφαλο μας και προκαλεί μια ηθελημένη αντίδραση. Ηθελημένη που σημαίνει ότι το άτομο θέλει να την κάνει. Αυτό σημαίνει ότι διεγείρουμε την τελική λειτουργία με τη χρήση ολόκληρου του αισθητηριακού συστήματος.  Στο FI δεν ζητάτε απλώς από τον μυ να συσπαστεί, αντίθετα, ζητάτε από τους μύες να συσπαστούν, αρμονικά μαζί με το υπόλοιπο σώμα και τον τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιείται ολόκληρο το σώμα. 

Η μάθηση είναι ένα από τα έκτακτα πράγματα.  Είναι αδύνατο να μάθεις αν όλα όσα ακούς τα ταξινομούνται στις προηγούμενες γνώσεις σου. Κανένας ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι ικανός να μάθει αν δεν δει το πράγμα ως κάτι που ξεχωρίζει καθαρά σε λευκό φόντο. Πρέπει να είναι κάτι που του επιτρέπει να αισθάνεται ή να αισθάνεται τη διαφορά.  

Moshe Feldenkrais για τη Λειτουργική Ολοκλήρωση (FI), {από μια διάλεξη κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης}




​