Επιστημονικές έρευνες υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα της μεθόδου Feldenkrais, σε διαφορετικούς περιπτώσεις όπωςτης μεθόδου rough movement theα φορετικτώσετωσιες:
Χρόνιος πόνος Ασθενείς με χρόνιο πόνο που συμμετείχαν σε ομαδικά μαθήματα διάρκειας έξι εβδομάδων, έδειξαν σημαντική αύξηση της κινητικότητας και σημαντική μείωση του πόνου αμέσως μετά τα μαθήματα- αλλά και σε επανεκτίμηση μετά από έναν χρόνο. Dearman, D. and Shafarman, S. The Feldenkrais Method in the Treatment Awareness Through Movement of Chronic Pain: A Study of Efficacy and Cost Effectiveness. American Journal of Pain Management, 1999; 9:22-27. Phipps, A. and Lopez, Ron. A functional Outcome Study on the Use of Movement Re-Education in Chronic Pain Management. Submitted in partial fulfillment of the requirements for the degree of Master of Physical Therapy, Forest Grove, Oregon. May, 1997. Εγκεφαλικό επεισόδιο Ασθενείς μετά από εγκεφαλικό, με χρόνια νευρολογικά προβλήματα αξιολογήθηκαν πριν και μετά από πρόγραμμα έξι εβδομάδων μαθημάτων Feldenkrais: παρατηρήθηκε βελτίωση ισορροπίας, βελτίωση δυναμικού δείκτη βάδισης και οφέλη στην λειτουργική κινητικότητα. Effects of Feldenkrais Awareness Through Movement on Balance in Adults With Chronic Neurological Deficits Following Stroke: A Preliminary Study Glenna Batson, PT, MA. Ισορροπία Μελέτη σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας έδειξε βελτίωση ισορροπίας, βελτίωση στην ταχύτητα βάδισης, στον χρόνο κίνησης και ταχύτερη διόρθωση της ισορροπίας. Επίσης οι συμμετέχουσες ανέφεραν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και σταθερότητα. Hall, S.E., Criddle, A., Ring, A., Bladen, C., Tapper, J., Yin, R., Cosgrove, A., Hu, Yu-Li. Study of the effects of various forms of exercise on balance in older women. Unpublished Manuscript Healthway Starter Grant, File #7672, Dept of Rehabilitation, Sir Charles Gardner Hospital, Nedlands, Western Australia, 1999. Τραυματισμοί Τα μαθήματα Feldenkrais βοήθησαν τους ασθενείς να σχηματίσουν ωφέλιμα και προσαρμοστικά μοτίβα κίνησης κατα τη διάρκεια ανάρρωσής τους, όπως επίσης λειτούργησαν αποτρεπτικά προς την ανάπτυξη προστατευτικών αλλά ακατάλληλων κινητικών συνηθειών μετά από τραυματισμούς. Chinn, J., Trujillo, D., Kegerreis, S., Worrell, T. Effect of a Feldenkrais Intervention on Symptomatic Subjects Performing a Functional Reach. Isokinetics and Exercise Science. 1994, 4(4): 131-136. Ινομυαλγία Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι ασθενείς μπορούσαν να κινηθούν ευκολότερα, πιο αποτελεσματικά και με λιγότερη προσπάθεια αφού είχαν μάθει πώς να διοργανώνουν την βιομηχανική της κίνησής τους στη διάρκεια 15 εβδομάδων με ατομικές συνεδρίες Feldenkrais. Μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων (αμέσως μετά και επίσης έξι μήνες μετά) αναφέρθηκε βελτίωση της ισορροπίας, της στάσης σώματος και του βηματισμού. Επίσης αναφέρθηκε ελάττωση του πόνου, περισσότερος ύπνος και ελάττωση της κόπωσης. Dean, J. R., Yuen, S. A. & Barrows, SA. "Effects of a Feldenkrais Awareness Through Movement Sequence on Fibromyalgia Patients". Kendall, S. A. Ekselius, L. Gerdle, B., Soren, B., Bengtsson, A. Feldenkrais intervention in fibromyalgia patients: a pilot study. J. Musculoskeletal Pain. 9(4):25-35, 2001. Πολλαπλή σκλήρυνση (Multiple Sclerosis) Σε έρευνα με ασθενείς MS που παρακολούθησαν ομαδικά μαθήματα Feldenkrais βελτιώθηκαν: η σταθερότητα και άνεση στις καθημερινές κινήσεις, η αυτοεκτίμηση και η συνολική ποιότητα ζωής. Σε άλλη μελέτη, τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική βελτίωση στο τεστ CTSIB και βελτίωσαν την ισορροπία και την αυτοπεποίθηση. Ο Feldenkrais τρόπος κινητικής μάθησης μπορεί να είναι αποτελεσματικός στην βελτίωση ποικίλων σωματικών και ψυχολογικών παραμέτρων που σχετίζονται με την ισορροπία και τον έλεγχο της στάσης του σώματος σε ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση. Bost, H., Burges, S., Russell, R., Ruttinger, H. and Schlafke, U. Feldstudie zur wiiksamkeit der Feldenkrais-Method bei MS - Betroffenen. Deutche Multiple Sklerose Gesellschaft. Saarbrucken, German, 1994. Stephens, J., DuShuttle, D., Hatcher, C., Shmunes, J., Slaninka, C. Use of Awareness Through Movement improves balance and balance confidence in people with multiple sclerosis: a randomized controlled study. Neurology Report 25(2):39-49, 2001. Οσφυαλγία Μετά από τέσσερεις συνεδρίες, το 76% των συμμετεχόντων με οσφυϊκό πόνο βελτιώθηκε και γύρισε στις φυσιολογικές δραστηριότητες. Όλοι είχαν δοκιμάσει ποικιλία θεραπειών χωρίς επιτυχία και όλοι ένιωθαν δυσφορία, περιορισμό και ακαμψία πριν από αυτές τις συνεδρίες. Lake, Bernard. Photoanalysis of Standing Posture in Controls and Low Back Pain: Effects of Kinesthetic Processing (Feldenkrais Method) in Posture and Gait: Control Mechanisms VII. eds. M Woollocott and F Horak, U of Oregon Press, 1992, pp 400- 403. Πόνος στον αυχένα και τους ώμους Τριάντα εργαζόμενες πήραν μέρος σε μελέτη για τον πόνο στον αυχένα και τους ώμους, συμμετέχοντας σε ομαδικά μαθήματα Feldenrkais διάρκειας έξι εβδομάδων. Τα αποτελέσματα περιλάμβαναν αυξημένο εύρος κίνησης στην κάμψη του αυχένα, σημαντικές θετικές αλλαγές στους δείκτες αυχένα-ώμων και μείωση στις ενοχλήσεις στον αυχένα και στους ώμους. Lundblad, I., Elert, J., Gerdle, B. Randomized controlled trial of physiotherapy and Feldenkrais interventions in female workers with neck-shoulder complaints. J. Occupat Rehab 9(3): 179-94, 1999. Ruth, S., Kegerreis, S. Facilitating Cervical Flexion Using a Feldenkrais Method Awareness Through Movement. J Sports Phys Ther.16(1): 25-29, 1992. Αρθρίτιδα Περιπτώσεις ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα έδειξαν αύξηση στην ταχύτητα βάδισης και 30% μείωση στην ένταση του πόνου. Εικοσιένα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα εξετάστηκαν μετά από μια σειρά ομαδικών μαθημάτων (Awareness Through Movement). Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντική αλλαγή στην μυϊκή δραστηριότητα και στην αίσθηση της καταβαλλόμενης προσπάθειας. Δύο χρόνια μετά, μεγάλο ποσοστό των ατόμων εξακολουθούσε να διατηρεί υψηλότερα επίπεδα λειτουργικότητας, να χρησιμοποιεί τις ικανότητες που έμαθε στα μαθήματα Feldenkrais και να ωφελείται στο πρόβλημα του πόνου. Narula, M., Jackson, O., Kulig, K. The Effects of Six Week of Feldenkrais Method on Selected Functional Parameters in a Subject with Rheumatoid Arthritis. Physical Therapy 72: (suppl.) S86,1992. Narula, M. Effect of Six Weeks of Awareness Through Movement Lessons on Selected Functional Movements Parameters in Individuals with Rheumatoid Arthritis (A Pilot Study Using Single Subject Case Study Design). Thesis submitted in partial fulfillment of the requirements for the degree of Masters of Science in Exercise Science, Oakland University, Rochester, MI: 1993. Πάρκινσον Η έγκαιρη παρέμβαση είναι σημαντική και μπορεί να καθυστερήσει την ανάγκη φαρμακευτικής παρέμβασης. Η μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν οφέλη από την μυοσκελετική ευλυγισία, την ευθυγράμμιση και την λειτουργική κίνηση. Επίσης δείχνει βελτίωση στην ισορροπία, τον βηματισμό, την λειτουργική κίνηση. Shenkman, M., Donovan, J., Tsubota, J., Kluss, M., Stebbins, P., Butler, R. Management of Individuals with Parkinson's Disease: Rationale and Case Studies. Physical Therapy 69: 944-955, 1989. Wendell, L. L. Some effects of the Feldenkrais Method on Parkinson's symptoms and function. Unpublished case study by L. L. Wendell client and Marilyn Johnson, Feldenkrais Practitioner. June 2000. Κινητικότητα ηλικιωμένων Μελέτη σε ομάδα 31 ηλικιωμένων που παρακολούθησαν μαθήματα Feldenkrais ανέλυσε στοιχεία για την βάδιση και για την μετάβαση από το πάτωμα στην όρθια στάση. Παρατηρήθηκε βελτιώση του συντονισμού της μετάβασης, βελτίωση ζωτικότητας και την πνευματικής υγείας. Η μέθοδος Feldenkrais αποδείχτηκε αποτελεσματική στην βελτίωση του συντονισμού, της κινητικότητας, της οικονομίας στην κίνηση και την ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων. James Stephens, Christopher Pendergast, Beth Ann Roller, Robert Scott Weiskittel. Learning to Improve Mobility and Quality of Life in a Well Elderly Population: The Benefits of Awareness Through Movement. IFF Academy Feldenkrais Research Journal. Διατροφικές διαταραχές Τα μαθήματα Feldenkrais βελτίωσαν την αυτοπεποίθηση σε ασθενείς με διατροφικές διαταραχές. Οι ασθενείς βίωσαν αυξημένο αίσθημα ικανοποίησης σχετικά με την υγεία τους, συνοδευόμενο από μείωση του αισθήματος ανικανότητας. Laumer, U., Bauer, M., Fichter, M., Milz, H. (in German. Title translation: Therapeutic effects of the Feldenkrais Method Awareness Through Movement in Patients with Eating Disorders). Psychother. Psychosom Med Psychol 1997, May; 47(5):170-80. Ευλυγισία Μια μελέτη για την κάμψη του αυχένα σε φυσιολογικά άτομα, έδειξε σημαντική αύξηση στον βαθμό κάμψης μετά από ένα μάθημα Feldenkrais μιας ώρας, καθώς και σημαντικά θετικές αλλαγές της μυικής δραστηριότητας στον κορμό. Ruth, S., Kegerreis, S. Facilitating Cervical Flexion Using Feldenkrais Method: Awareness Through Movement. JOSPT Vol 16 No 1: July 1992. Brown, E., Kegerreis. Electromyographic Activity of Trunk Musculature During a Feldenkrais Awareness Through Movement Lesson. Isokinetics and Exercise Science Vol 1 No 4, 1991. Πηγή: https://www.thefeldenkraisstore.com/about-research-on-the-feldenkrais-method.html
1 Comment
Felden-WHAT?
By Lawrence Wm. Goldfarb It was about to happen; that moment, that dreaded moment. I was at my friend Marcello's birthday party, enjoying the Brazilian music when one of the other guests engaged me in a friendly conversation. We discussed the usual things, such as the weather and how we each knew the guest of honor. Peter had just finished telling me about his research in engineering when it happened: “What do you do for a living?" “I'm a Feldenkrais® teacher." “Felden-what?" “Feldenkrais. It is a method of movement re-education, named after the man who developed it, Moshe Feldenkrais." “Felden-Christ?" “Close, but not quite. It's Feldenkrais: F — E — L — D — E — N — K — R — A — I — S. It rhymes with rice." “Feldenkrais?" “Exactly. The Feldenkrais Method® is a way to teach movement. I work with people who have physical limitations, such as chronic pain or neurological problems, or with people who want to improve their performance, like actors, musicians, or athletes. I also teach classes in the physical education program at the University." “What do you teach?" “Usually students come to me because they are experiencing some kind of limitation, something that is interfering with their daily life or obstructing progress or performance. My job is to figure out how they are moving, how that relates to the problem they are experiencing, and how they could move differently enough so that the problem can't continue." “Sounds interesting. Is it some kind of exercise? Or do you show people how to correct their posture?” “Well, it's not that easy to answer, mostly because what I teach, and how I teach, is pretty different from exercise or posture. Both of these are based on similar assumptions: If you are weak, then you should exercise to strengthen your muscles. If, on the other hand you think bad posture causes your problem, then you should correct it and stand up straight. Both assume that the body is some-thing that must be molded, reshaped, put in its proper place. Neither gives you the chance to see that what you are doing might contribute to the problem you face. Neither approach looks at how you move and how that could relate to the problem you’re experiencing.” “Are you saying that people shouldn't exercise?” “No. I'm not saying that. I am saying that exercise alone isn't enough. The idea behind exercise is that you are not strong enough, that your muscles need to be in better condition. So an exercise program is designed to increase the ability of muscles to work. I think this is often a mistaken view, because the problems that I deal with—chronic pain, neurological difficulties, obstacles to performance—do not have to do with how strong the person is, they all have to do with the way someone moves. I guess you could say, I am interested in people moving smarter, not stronger.” “Are you saying that movement can cause problems?” “Yes, that’s close to what I am saying. The way you move can lead to problems. What's more interesting is that you can be unaware that the movement is at the root of the problem.” “Oh, so people might think that their problems are caused by not being strong enough or by being damaged, when actually it is a result of how they are moving? And we are not aware of this?” “Yes, most of us are unaware of how we move. We pay attention to where we’re going or what we are doing, not to how we move. For example, think about how you stand up from sitting. How do you do it? What happens? What moves when?” Peter stands up and sits back down a few times, saying, "I see what you mean. It is more complex than I expected. Usually, I think of standing up and then, next thing I know, I am standing. I guess I have never thought much about it before.” “That's what I mean. Most of us don't think about our bodies until we experience pain or some kind of problem. But that means that we could have been moving in an inefficient or dangerous way for a long time by the time we notice something is wrong. This is one place where the saying 'If it works, don't fix it' doesn't apply.” “But why is that? Why don't we notice?” “Because our movements become habitual, automatic. We repeat the same movements over and over, without thinking or noticing. When something happens repeatedly, it drops from our consciousness. This isn't necessarily bad, it is a part of the process of learning.” “Does that mean we learn to move in inefficient ways?” “Yes.” “Why?” “Well, because we move only as well as we've learned to move and that learning process is pretty haphazard. There are many things that influence how we move: childhood development, accommodations to previous injuries, and the requirements of specialized activities we engage in (such as sports, musical instruments, or work motions). Finally, since we don't really understand how our bodies move, we often move in ways that don't fit with the way we are put together.” “Can you give me an example?” “Sure. People think that the body hinges at the waist and they move as if that were so. Unfortunately, the lower back does not allow for that kind of motion; the design of hip joints is what allows the torso to bend forward and back. The muscles of the back are not designed for that movement. Interestingly enough, this is region where most people hurt their backs. ” “I see. Moving as if your back were made to hinge at the waist can lead to back strain and pain.” “That's it; you understand. But, anyway, I have taken enough of your time with this. Sorry, I can get carried away talking about my work.” “Not at all, this is very interesting. It sure beats the normal party chatter. My mom has had chronic back pain for years, so I'm curious about your work. I was going to ask you what you could do for her.” “It's not easy to say because I would have to see how she moves.” “Can you say generally what you do when you start working with someone?” “Yes, I can describe what would happen if your mom were to come to see me. I would begin by looking at her move, asking her to turn right and left, bend forward, back and to each side. I would put my hands on her to feel which muscles were working, which muscles weren't engaging, and which ones weren't letting go. I would look for some kind of habit or pattern that interferes with other movements.” “You lost me there. What do you mean when you say a pattern that interferes with other movements?” “I mean that it often seems as if people have gotten stuck doing a movement or holding themselves, unconsciously, in certain way. For instance, if you injure your leg, you change how you walk and you begin to limp. The limp may be appropriate immediately after an injury, but it can last much longer than the injury. If it continues longer than it's needed, it can lead directly to pain, stiffness, and other problems. But that's just one example; you can limp with your shoulder, your neck, or your back. Indeed, you don't have to injure yourself to develop this kind of movement. You can acquire a similar habit playing a musical instrument, repeating work movements day in and day out, playing certain sports, and so on. The key is that you develop a movement pattern you get stuck with, a pattern that underlies every movement and interferes with any activity that runs counter to it.” “Go on.” “For instance, I was recently working with a bus driver who had recurring back pain. When I looked at her movement, it became quite clear that the muscles of the lower trunk were chronically contracted and that her back was locked stiff. Even when she tried to stretch, she could not get her lower back to let go. It was as if she had lost control of those muscles. She thought her back was supposed to be straight, so after her first bout of back pain, many years earlier, she taught herself to keep her back flat. When she moved her trunk, she overused the muscles of her upper back, so they had begun to hurt constantly. Though the doctor could find no disease, the bus driver still thought something was wrong with her spine. I could help her see that it was her movement that was causing the problem.” “Once she saw that, could she change what she was doing?” “Not immediately. You see, over the years, she had lost touch with what those muscles were doing. It was as if she was on automatic pilot and she had forgotten how to regain manual control.” “So what do you do about that? I think it would be incredibly frustrating to understand the cause of the problem and not be able to do anything about it.” “That's where the method comes into play. There are two ways in which I work with people: in hands-on individual lessons and in group lessons. Both ways of working are based on the idea of teaching people to be aware of how they are moving, how they can move, and to increase their options and comfort. During the group lessons, I talk people through a sequence of gentle movements; during the individual lessons, I use my hands to move the student.” “Does it hurt?” “Not at all. Feldenkrais is gentle. The idea is that you will change most easily if the new movements are more comfortable than the old ones. I like to say that our motto is ‘No pain, MORE gain.’ ” “Is this like massage or chiropractic?” “No. The one similarity is that we touch people, but beyond that the Feldenkrais Method® is very different. In massage, the practitioner is working directly with the muscles, in chiropractic, with the bones. Feldenkrais is about working with your ability to regulate and coordinate your movement; that means that Feldenkrais is about working with the nervous system and the coordination of movement.” “What do you mean?” “Well, remember the bus driver I mentioned. Her muscles were tight because her nervous system told them to contract. They didn't decide to tighten on their own, muscles don't think for themselves. The brain tells them what to do. So my job is to help my student learn to control her or his muscles again. I do that using very gentle guided movements, staying in the range of ease at all times.” “Pretty amazing. You really think people can change without hurting?” “Absolutely. That's one of the reasons I love what I do.” “But wait, my mom has some kind of problem with her discs. Would Feldenkrais cure her?” “Feldenkrais isn't about curing or fixing people. It isn't a medical treatment, it's an educational approach. It's about helping people get control back into their lives by understanding why they feel the way they do and by learning how to move differently so that they don't have to keep feeling that way. Even when people have an organic problem or disease, I can often help them deal with how they respond to the problem. For instance, when I work with people who have arthritis, my job isn't to get rid of the disease. In this case, my job is to help them move so that they don't stress the effected joints and so that they can find more comfortable, safer, ways to do what they want to do. Same thing applies to disc problems—even when there is a structural problem—the question is how can the person move in a better way, so that they increase their comfort and avoid or minimize future problems.” “Oh, oh. They are lighting the candles. Can we talk more after the festivities . . . ” Feldenkrais®, Feldenkrais Method®, Functional Integration®, and Awareness Through Movement® are registered service marks; and Guild Certified Feldenkrais Practitioner® and Guild Certified Feldenkrais Teacher® are certification marks of The FELDENKRAIS GUILD of North America and many other Feldenkrais professional organizations around the world. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License Στον ασθενή με νόσο Πάρκινσον, διαταράσσονται ο φυσικός ρυθμός, η ροή της αντίληψης, αίσθησης και κίνησης. Αποσύνδεονται η πρόθεση της κίνησης και η ικανότητα να ξεκινήσει ή να ολοκληρώσει μια δράση. Οι αυτοματοποιημένες συμπεριφορές της καθημερινότητας όπως το να περπατήσει, να μιλήσει,να καταπιεί αλλά και οι εκφράσεις του προσώπου δυσκολεύουν ή δεν είναι πια προσβάσιμες.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι ασθένεια του νευρικού συστήματος που προκαλεί διαταραχές στον τρόπο, με τον οποίο ο εγκέφαλος ελέγχει τις κινήσεις του σώματος. Υπάρχει μια περιοχή στον εγκέφαλο η οποία ελέγχει τις κινήσεις των μυών. Στη νόσο του Πάρκινσον η περιοχή αυτή εκφυλίζεται. Ο εκφυλισμός της εν λόγω περιοχής συνοδεύεται με μείωση της παραγωγής της ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη είναι χημική ουσία που ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των νευροδιαβιβαστών. Οι νευροδιαβιβαστές είναι ουσίες που συμβάλλουν στην επικοινωνία μεταξύ των νευρώνων του νευρικού συστήματος. Η έλλειψη ντοπαμίνης καθιστά δύσκολο τον έλεγχο των μυών και την κίνηση των ασθενών με νόσο Πάρκινσον. Στο βιβλίο Musicophilia, ο Oliver Sacks περιγράφει πώς η ‘κινητική μελωδία’ ή η ‘απαλή, όλο χάρη ροή της κίνησης’, μετατρέπεται σε ενα ‘κινητικό τραύλισμα’. Το ‘κινητικό τραύλισμα’ στην ασθένεια Πάρκινσον συνδέεται με την έλλειψη του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη είναι ενας χημικός μεταφορέας που επιτρέπει στην πληροφορία να ταξιδεύει διατρέχοντας συνάψεις προς ενα μέρος του εγκεφάλου που διευκολύνει τον έλεγχο της κίνησης και του συντονισμού. Όταν η επικοινωνία αυτή διαταράσσεται, τότε μπορεί να προκύψει τρέμουλο, βραδυκινησία, δυσκαμψία, αστάθεια. Η ισορροπία και ο συντονισμός σταδικά επιδεινώνονται. Η ασθένεια Πάρκινσον προέρχεται απο τον εγκέφαλο. Νευροεπιστήμονες έχουν αποδείξει οτι άλλες άθικτες περιοχές του εγκεφάλου- συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων όρασης και ακοής, όπως επίσης και αισθητηριακές και κινητικές οδοί στο περιφερειακό νευρικό σύστημα- μπορούν να αντισταθμήσουν λειτουργίες που χάθηκαν στα μέρη του εγκεφάλου που έχουν προσβληθεί απο τη νόσο Πάρκινσον και τελικά να βελτιώσουν τον έλεγχο της κίνησης. Αυτό σημάινει οτι το νευρικό σύστημα έχει την ικανότητα, σε κάποιο βαθμό, να εγκαταστήσει και ξαναδιαμορφώσει τον ίδιο του τον εαυτό για να ξεπεράσει κάποιους περιορισμούς που επιβάλλει η ασθένεια Πάρκινσον. Αυτή η ικανότητα του εγκεφάλου ονομάζεται neuroplasticity. Λύσεις Το 2010 το New England Journal of Medicine, δημοσίευσε βίντεο απο εναν ασθενή 58 ετών με ιστορικό 10 ετών με Πάρκινσον, ο οποίος ‘πάγωνε’ κάθε φορά που ήθελε να περπατήσει, ενώ μπορούσε να ποδηλατήσει με άνεση. Μόλις κατέβαινε απο το ποδήλατο όμως, ‘πάγωνε΄και δεν είχε την ικανότητα του βαδίσματος. Η ομάδα χορού Mark Morris Dance Company στη Νέα Υόρκη, πρόσφερει μαθήματα χορού σε ασθενείς με τη νόσο Πάρκινσον απο το 2001. Ανέφεραν οτι αρκετοί μαθητές δεν είχαν τα συμπτώματα της ασθένειάς τους κατα την διάρκεια του μαθήματος- μπορούσαν να κινηθούν με ροή στην κίνησή τους και σε αρμονία με τους άλλους μαθητές. Πολλοί διατηρούσαν την ικανότητά τους να κινηθούν με αισθήματα, ποιότητες και ρυθμούς που μάθαιναν στο χορό και διαπίστωναν οτι μπορούσαν να περπατήσουν, να μιλήσουν και εκφραστούν καλύτερα. Υπάρχουν πολλά περιστατικά ασθενών που μπόρεσαν να υπερβούν τα συμπτώματά τους καθώς ανέβαιναν σκάλες, έκαναν ποδήλατο, παίζοντας πιάνο, κάνοντας σκι, τραγουδώντας ή παίζοντας θέατρο. Νευροεπιστήμονες και κλινικοί γιατροί, έχουν αναγνωρίσει πως αυτές οι θαυμαστές εξαιρέσεις δημιουργούν νέες δυνατότητες και αναπτύσσουν στρατηγικές αντιμετώπισης μεσα απο τη μουσική , τον χορό, την άσκηση και την κίνηση όπως και συμπεριλαμβάνουν την μέθοδο Feldenkrais για να βοηθήσουν ασθενείς με τη νόσο Πάρκινσον να ζήσουν μια πιο δραστήρια ζωή. Κάποιοι αναπτύσσουν θεωρίες για το πώς ο ρυθμός και η μουσικές φράσεις, τα χορευτικά βήματα, η χορογραφία, ή ο ηχητικός ρυθμός στην ποδηλασία, η οπτική ρυθμολογία μιας σκάλας, οι επαναληπτικές γραμμές στο πεζοδρόμιο, προσφέρουν στους ασθενείς με Πάρκινσον αρκετή οπτική, κιναισθητική και ακουστική πληροφορία για να κρατήσουν τον παλμό μιας δραστηριότητας. Ενας ξεκάθαρα ορισμένος ρυθμός, το τέμπο, το μεγαλύτερο εύρος και το δυναμικό φάσμα μπορούν να βοηθήσουν την συνέχεια μιας δράσης στον χρόνο και στο χώρο. Αυτό είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο για το βάδισμα. Οι ζωηρές κιναισθητικές εμπειρίες, οι οπτικές εικόνες, οι μεταφορές, η θεατρική συμμετοχή μπορούν επίσης να τους βοηθήσουν να εκφράσουν συναισθήματα, νοήματα και αισθήσεις για δράσεις, βοηθώντας επίσης την επικοινωνία. Ό,τι και να είναι αυτό που συμβαίνει τελικά, το νευρικό σύστημα βρίσκει τρόπους να παρακάμψει δημιουργικά κάποια απο τα συμπτώματα του Πάρκινσον, έστω προσωρινά. Η Μέθοδος Feldenkrais Η Μέθοδος Feldenkrais επηρεάζει τον εγκέφαλο και την συμπεριφορά μέσα απο μια διαδικασία μάθησης, μέσα απο την εξερεύνηση της κίνησης, δοκιμάζοντας και επιλύοντας προβλήματα. Οι μαθητές αναπτύσσουν την ικανότητά τους να παρατηρούν εσωτερικά (propioreceptive) και εξωτερικά πληροφορίες απο το περιβάλλον. Τα παιδιά μαθαίνουν πως να σηκώσουν το κεφάλι τους, να μπουσουλήσουν, να κυλήσουν μπρούμητα, να κάτσουν, να μιλήσουν μέσα απο την ίδια διαδικασία. Ο δάσκαλος (Feldenkrais practitioner) αντί να ‘διορθώσει’ ή να ‘δείξει’ στον μαθητή πως να κάνει κάτι, προτείνει διαφορετικές επιλογές που βοηθούν το μαθητή να λύσει ενα πρόβλημα μόνος του. Αυτές οι επιλογές είναι καλοσχεδιασμένες σειρές κινήσεων, που μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες του μαθητή. Ο μαθητής αποφασίζει τι αισθάνεται να δουλεύει καλύτερα για τον ίδιο. Είναι περισσότερο μια αυτο-οργανωμένη διαδικασία μάθησης, παρά μια συνταγή ενος δεδομένου γενικού προγράμματος ασκήσεων. Η μέθοδος Feldenkrais προσφέρει στους ασθενής με Πάρκινσον, εναν τρόπο να ανακαλύψουν και να εφαρμόσουν κινητικές δομές που μπορούν να βελτιώσουν τις λειτουργικές τους ικανότητες. Και είναι διαφορετικό για τον κάθε ενα μαθητή. Ο στόχος του δασκάλου είναι να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για μάθηση. Πιθανές κατευθύνσεις κατα τη διάρκεια ενός μαθήματος- Εστίαση- Η καθοδήγηση της προσοχής προς στις σωματικές ανάγκες της δράσης, παρά το να προσπαθεί κανείς να πείσει το σώμα να κινηθεί. Αν ‘παγώνεις’ εστίασε στο πως μεταφέρεις το βάρος σου, πως ελευθερώνεις το αντίθετο πόδι, πως κάνεις ενα μονο βήμα. Γείωση- Εστίαση στην περιοχή των πελμάτων για να αποκτήσεις αντίληψη και συνείδηση για το πως παίρνουν το βάρος, την επιφάνεια στην οποία στέκεσαι, να αντιληφθείς τα πέλματα και τους αστραγάλους ως αισθητήρες ισορροπίας. Ισορροπία- δοκιμάζοντας και βελτιώνοντας την ισορροπία σε ενα ασφαλές περιβάλλον, μαθαίνεις πως να αποφεύγεις τις πτώσεις, πως να προστατεύσεις τον εαυτό σου και αν πέσεις να πέσεις απαλά, πως θα πας κάτω και πως να σηκωθείς απο κάτω. Περπάτημα- Εξερεύνηση του ρυθμού, του εύρους, του τέμπο, η ρυθμική κίνηση ανάμεσα στους γοφούς και τα χέρια, η ανάπτυξη ρυθμικών φράσεων για να σε βοηθήσουν να περπατήσεις και να συνεχίσεις να περπατάς μπροστά. Σκέψεις δράσεων- Χρησιμοποιώντας ζωηρές οπτικές και κινητικές εικόνες, δίνεις το σήμα και την έναρξη για μια επιθυμητή κίνηση που θα ολοκληρώσεις. Χρησιμοποιώντας το παιγχνίδι και το θέατρο για να μεγενθύνεις αισθήματα που σε κινητοποιούν για να κινηθείς σε μεγαλύτερο εύρος. Καταπίνοντας- Βιώνοντας πως ο λάρυγγας χαμηλώνει όταν χασμουριέσαι ενω ανεβαίνει οταν καταπίνεις, παρατηρώντας πως η γλώσσα ξεκινάει βαθειά μέσα στο λαιμό και πόσο επηρεάζει την αναπνοή , την κατάποση και την ομιλία. Φωνητική έκφραση- Χρησιμοποιώντας τη φωνή για να δημιουργήσεις δονήσεις που ξυπνάνε τα χείλια, το κρανίο, το σαγόνι, το πρόσωπο και την έκφραση. Ανάπτυξη της αντίληψης του κέντρου-Αναπτύσσοντας την δύναμη και πλαστικότητα του κέντρου, της σπονδυλικής στήλης και των ποδιών για στήριξη. Μαθαίνοντας πως η λεκάνη και τα ισχία είναι το κέντρο στήριξης, ισορροπίας και δύναμης. Μέσα απο τα ατομικά ή ομαδικά μαθήματα Feldenkrais, ο δάσκαλος προτείνει συγκεκριμένες δράσεις και κινητικές φράσεις είτε μιλώντας είτε μέσα απο το άγγιγμα σε διαφορετικές θέσεις (κάθισμα, ανάσκελα, όρθια, ή καθώς κάνεις μια δράση όπως καθώς περπατάς). Ετσι μπορεί να διαπιστώσει τις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε μαθητή και εξερυνώντας τις κινητικές του συνήθειες που ίσως χρειάζονται μια νέα οπτική ή κάποια ασυνήθιστη λύση. Αυτή η διαδικασία μάθησης μέσα απο τη λύση κινητικών γρίφων γίνεται με έναν ήπιο και εύκολο τρόπο κίνησης. Πολλοί ασθενείς Πάρκινσον είναι απογοητευμένοι απο τις τυπικές γενικές συνταγές για το πρόβλημά τους- θεραπεία ασκήσεων, αποφυγή πτώσης, εκπαίδευση βαδίσματος, και θέλουν να βρούν και άλλους τρόπουν να βοηθηθούν. Η μέθοδος Feldenkrais ενδυναμώνει τον μαθητή για να πάρει την ευθύνη του εαυτού του και να κάνει τα δικά του βήματα μάθησης ως προς τις ανάγκες του και τον εαυτό του. Ernie Adams What is it that makes us want to watch one actor more than another?
What quality do they have that moves us and engages us? Can we learn it? On stage one needs to be relaxed, since tension brings about a kind of awkwardness and the actor seems to lack spontaneity. Some people think acting is something you generate on your own - working on character- but really it is a social activity. As an actor, you need to connect both with your fellow actors and with the audience. You need to engage, respond and give the audience some kind of way in. That’s what makes us want to watch you. So being relaxed allows you to deal with this complex state of being on stage. We think of relaxing as letting go of tense muscles, but actually we need some tension to stand up and move, so it’s more about reducing the unnecessary tension. When we don’t feel safe, we cannot be relaxed and so connecting with other becomes more difficult. Under ‘threat’, our nervous system prepares to protect us with a myriad of changes to posture, digestion, breath, heart rate, vision and muscle tone and even shuts down some facial gestures that enable social connection. This is what gets in the way of acting. So how can you enable your system to feel safe enough to engage? You need SUPPORT. Support is something that you can lean on and that holds you up. In life it can be family, friends, social structures, but in a fundamental physical way it is the ground you stand on, the furniture you sit, lie or lean on - and your skeleton. Ideally your bones are suspended in a perfect constellation by just the amount of tension needed and adjust constantly, creating new constellations of support as you move. But no one is perfect. One tension or another pulls those bone constellations out of shape, so your system resorts to activating any muscle that can help keep you upright. Those extra tensions create more disruptions and make it even harder to find effective skeletal support: a vicious cycle. However, if you can begin to unravel those habitual distortions and re- activate clearer, better ways of finding support, the unwanted tensions will fade simply because they are no longer needed. With proper support your system can switch over to safety mode, relax and enable you to connect and engage — and the audience can stay connected with you. Which Feldenkrais lesson does that? Every Feldenkrais lesson. Moshe Feldenkrais created about a thousand of Awareness through movement lessons (ATM) focused on different bodily functions that clarify and improve our posture and movement both in everyday life and onstage. Moshe Feldenkrais worked with Peter Brook and his company of actors for many years. Making the impossible possible, the possible easy and the easy elegant. Moshe Feldenkrais from http://www.feldenkrais.co.uk/articles/presence.html Είναι αναπόφευκτος ο πόνος στον χορό?
Οι απαιτήσεις της σκηνής , της διδασκαλίας, της έξτρα δουλειάς στην καριέρα του χορευτή κάποια στιγμή έχουν πόνο. Η μέθοδος Feldenkrais, χρησιμοποιεί μια σειρά μικρών ήπιων κινήσεων και ασυνήθιστα κινητικά μοτίβα, για να φέρνει την προσοχή στους τρόπους με τους οποίους οι κινητικές μας συνήθειες συμβάλλουν στον πόνο ή την δυσκολία. Τα μαθήματα Awareness Through Movement® (ATM) αποκαλύπτουν νέες επιλογές οργάνωσης και νέους τρόπους κίνησης. Μαθαίνεις πως να αποφεύγεις μοτίβα που σε εμποδίζουν και να κινηθείς πλήρως και ελεύθερα με όλο σου το σώμα. “Η συνείδηση οτι έχω 24 πλευρά που μπορούν να κινηθούν και όχι απλά ενα εννιαίο θωρακικό πλέγμα, άλλαξε τελείως τον τρόπο που χορεύω. Άλλαξε το τρόπος που χρησιμοποιούσα τον θώρακά μου και οι πόνοι και οι σπασμοί στην πλάτη μου εξαφανίστηκαν.” Οι ανακαλύψεις οφελούν την διδασκαλία του χορού: τον δάσκαλο που κουράζεται δείχνοντας (συχνά κρύος) ή κάνοντας μόνο τη μια μεριά- και τους μαθητές που χορεύουν διαφορετικά, χωρίς έξτρα κόπο εκεί που δεν χρειάζεται. Ο χορευτής μέσα απο τα μαθήματα ΑΤΜ, έχει την αίσθηση του πως να είναι πλήρως εκεί, σε κάθε κίνηση της χορογραφίας. Η επίγνωση του σώματος, βοηθάει και στην περίπτωση τραυματισμών- να τους αντιμετωπίζεις χωρίς πανικό. Μαθαίνεις να σταματάς και να παρατηρείς τι συμβαίνει στην κίνηση που προκαλεί δυσκολία και να βρίσκεις νέους τρόπους να την αντιμετωπίσεις μέσα απο διαφορετική οργάνωση του σώματός σου. Ο Moshe Feldenkrais πίστευε οτι: ‘Μια ζωή που αξίζει να την ζείς κάποια στιγμή θα έχει και τραυματισμούς. Η ένδειξη ενός υγειούς ατόμου δεν είναι οτι δεν τραυματίζεται ποτέ, αλλά το πόσο γρήγορα μπορεί να επανέλθει και να αποκαταστήσει τον τραυματισμό του.’ Η μέθοδος διδάσκεται και σε ατομικά μαθήματα Functional integration (FI), στα οποία ο δάσκαλος κινεί τον μαθητή- και η μάθηση συμβαίνει άμεσα στο νευρικό σύστημα, υιοθετείς τις πληροφορίες- χωρίς να σκέφτεσαι συνειδητά τι κάνεις σε κάθε κίνηση. Η εκπαίδευση βοηθάει επίσης την (επι)δεξιότητα. Δεξιότητα είναι η ικανότητα να προσαρμόζεις τις κινητικές σου ικανότητες σε νέες συνθήκες. Να βρίσκεις γρήγορα την καλύτερη λύση για όποιο πρόβλημα, σε όποια συνθήκη. Η επιδεξιότητα δεν φανερώνεται στις κινήσεις αλλά στην αλληλεπίδραση της κίνησης με το περιβάλλον, όπως οι χορευτές προσαρμόζουν την τεχνική τους και τις ικανότητες τους στην κάθε χορογραφία. “Ποιός τύπος μάθησης έχει σημασία? Αυτός που σε βοηθάει να κάνεις αυτό που ξέρεις με έναν άλλο τρόπο και μετά με έναν ακόμα νέο και μετά με τρείς τρόπους.…. αυτή η μάθηση είναι σημαντική.” Στα μαθήματα ΑΤΜ, μια κίνηση (με συγκεκριμένη πρόθεση) επαναλαμβάνεται πολλές φορές για να συνειδητοποιήσεις με ποιό τρόπο γίνεται και να ερευνήσεις τους πολλούς διαφορετικούς τρόπους που κάνουν την ίδια κίνηση. Η προσοχή κατευθύνεται, έτσι ώστε να αντιληφθείς κιναισθητικά τις διαφορές. Ακονίζοντας την αντιληπτική σου ικανότητα- παρατηρείς, κατευθύνεις, αλλάζεις - οι σκελετικές και μυικές συνεργασίες διευρύνονται. Η επιδεξιότητα συνδέεται επίσης άμεσα με την ανάπτυξη μιας εικόνας της κίνησης που πρόκειται να συμβεί. Μέσα απο την εκπαίδευση Feldenkrais σταδικά αισθάνεσαι πλήρως τις προσαρμογές που κάνει το σώμα για να ανταπεξέλθει και να συνεργαστεί με το περιβάλλον, βελτιώνεις την ικανότητα σου να λύνεις κινητικούς γρίφους. Συχνά το 75% αυτής της ‘δουλειάς’ γίνεται ασυνείδητα και η εύστροφη προσοχή της μεθόδου μπορεί να επιταχύνει αυτή την ικανότητα. Η επανάληψη στα μαθήματα είναι μια εξερεύνηση, θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τη διαδικασία ως παρόμοια με τον αυτοσχεδιασμό: δημιουργικά εξερευνάς πιθανότητες, δυνατότητες πανω σε ενα συγκεκριμένο θέμα, εικόνα, δομή- αυτοσχεδιάζοντας γύρω και μέσα στην κινητική δομή του συγκεκιμένου ΑΤΜ μαθήματος. Υπαρχουν πολλές παραλλαγές μέσα στους περιορισμούς, που διευρύνουν τις επιλογές σου. Ο George Ivanovich Gurdjieff στην μέθοδό του χρησιμοποιεί την κίνηση ως τρόπο να προκαλέσει συγκεκριμένες σκέψεις και συναισθήματα. Κάθε σωματική στάση αντιστοιχεί σε μια εσωτερική κατάσταση και αντίστροφα. Όλοι έχουμε τις δικές μας γνώριμες θέσεις και περνάμε απο την μια στην άλλη, χωρίς να το παρατηρούμε. Ένας μαθητής του Gurdjieff, ο Jerry Brewster εξηγεί πως βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν κύκλο συνήθειας: Θέση- συναίσθημα- σκέψη. Και όταν είσαι μέσα στο ίδιο σωματικό μοτίβο, είναι πολύ δύσκολο να αισθανθείς ή σκεφτείς κάτι καινούργιο. Το ζήτημα λοιπόν είναι να βγείς απ’ την λούπα- Θέση , συναίσθημα, σκέψη. Αλλάζοντας την σωματική θέση, ελευθερώνεις το συναίσθημα και τις σκέψεις συνδεδεμένες με αυτήν. Το πρώτο πράγμα να κάνει κανείς λοιπόν, είναι να αποκτήσει συνείδηση των συνήθειών του και να παίξει μαζί τους. Ο Moshe Feldenkrais μαθητής του Gurdjieff, έλεγε “Did you know that you don’t know what you know?”- Το ήξερες οτι δεν ξέρεις ότι νομίζεις οτι ξέρεις? Ο Moshe Feldenkrais ανέπτυξε μια μέθοδο εκπαίδευσης της κίνησης, μια μελέτη για την συνείδηση και το μοίρασμα της κίνησης σε όλο σώμα, με όλο τον εαυτό, με διαφορετικούς τρόπους και επιλογές- μια διαδικασία ζωής. Η μέθοδος του χρησιμοποιείται απο δασκάλους του σύγχρονου χορού και χορογράφους, συμπληρωματικά. Ανήκει στα somatics και είναι γνωστή για τα οφέλη που προσφέρει στο χορό: τεχνική βελτίωση, υγεία και δημιουργικότητα στους χορευτές. Στην διδασκαλία είναι σημαντικό να ενδυναμώνεις τους μαθητές, να αισθανθούν ικανοί και να χρησιμοποιούν περισσότερο τον εαυτό τους. Με την αίσθηση οτι πραγματικά χορεύουν την κίνηση αντί να εκτελούν κάποια φόρμα. Η μέθοδος στηρίζεται στην έννοια της αυτο-εικόνας ενα φαινόμενο που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους- δίχως αντικειμενική πραγματικότητα. Η αυτο-εικόνα δημιουργείται μέσα απο τις αναπτυξιακές και μαθησιακές εμπειρίες μας και επηρεάζει όλα όσα κάνουμε, σε όλη τη ζωή μας, αναπτύσσεται διαρκώς και κάποιες φορές ασυνειδητα περιορίζει την αντίληψη του εαυτού. Η μέθοδος Feldenkrais χρησιμοποιεί την ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου (neuroplasticity) να μαθαίνει και δημιουργεί νέες κινητικές συνήθειες, διευρύνοντας την αυτο-εικόνα του και τις επιλογές του. Η μέθοδος δεν έχει καμμία πρόθεση να ‘διορθώσει’ την κίνηση- αντιθέτως προσφέρει περισσότερες κινητικές επιλογές, ανάλογα με τις επιθυμίες, στόχους του μαθητή, έτσι ώστε να εκπληρώσει τις προθέσεις του. Δημιουργούνται νέα κινητικά μοτίβα με ένα περισσότερο σκελετικό και λιγότερο μυικό τρόπο κίνησης, χρησιμοποιώντας πιο εργονομικά και αποτελεσματικά τον εαυτό. στα ελληνικά πιο κάτω
-I wondered what is the difference between what you are doing now and physical therapy. Why do we call it FI? FI works with the functioning of the person rather than with an isolated part of the person-we deal with the function and not with the ingredients. Now, let us see what we mean by “FI”. FI is not chiropractic, osteopathy, massage or biofeedback. It is not gestalt. It is not Rolfing. It is not massage. As FI, it is something different from all those things. It actually contains all those items in different proportions. It is just like a good digestion which can eat a little bit of ice cream, and a little bit of salad, and a little bit of meat. Some of all that is organised in one function known as digestion. It is important to realise that what we do contains some of all these things. It does not contain them in equal portions. FI contains them in a harmonious way which you could never separate. The proportion of the ingredients is not ours. The proportion of the ingredients depends upon the person whom you touch. That person will decide it. The skeleton only has bones. Yet, there is some function possible- with bones alone- even if there isn’t someone alive to move. Therefore the proportion of the movement is not decided by me. It is decided by the thing I touch. How much do I press that? How far this will twist depends upon the structure, and not upon my skills. Through the first years of life, you organise your entire system in a direction which will forever after guide you in that direction. You will be confirmed forever after that you will be like that. You end up being restricted. You find yourself capable of only doing those things that you know. You become so attached to the things that you know. In FI the person lying on the bed. We will relieve that body from the necessity of standing. All the extensors, all of the anti-gravity muscles have nothing to do. Therefore, the brain will let them stop. Therefore, all the habitual contractions in standing become futile and useless. In FI we are moving away from patterns which are maintained by habit and by not knowing how to go away from the familiar. We try to excite the sensory apparatus. That means the external world influencing you, going to your brain and provoking an intentional response. Intentional means the person wants to do it. Intentional means it is not a response to this stimulus, it means that the person wants to do it. Even the non-intentional will be improved. This means exciting the final function by using the entire sensory apparatus. You are not just asking the muscle to contract. Instead, you are asking the muscles to contract, harmoniously, with the rest of the body, and the way the whole body is used. The fact is that impulses which try to arrive through the normal route (which they would use for functioning) have a better chance of functioning. Learning is one of the extraordinary things. It is impossible to learn if everything you hear is classified by you into your prior knowledge. No human brain is capable of learning unless he sees the thing as something standing out clearly on a white background. It must be something which enables him to feel or sense the difference. Moshe Feldenkrais on Functional Integration (FI), {from a lecture during training} ------------------------------------- ελληνικά -Αναρωτιέμαι ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που κάνουμε τώρα (ατομικό μάθημα Feldenkrais, Functional Integration (FI) και της φυσικοθεραπείας. Γιατί το αποκαλούμε FI; Στo FI δουλεύουμε πάνω στη λειτουργία του ατόμου συνολικά και όχι με ένα απομονωμένο μέρος του ατόμου - ασχολούμαστε με τη λειτουργία και όχι με τα συστατικά. Τώρα, ας δούμε τι εννοούμε με τον όρο FI ( Functional Integration). Το FI δεν είναι χειροπρακτική, οστεοπαθητική, μασάζ ή gestalt ή Rolfing. Ως FI, είναι κάτι διαφορετικό από όλα αυτά τα πράγματα. Στην πραγματικότητα περιέχει όλα αυτά τα στοιχεία σε διαφορετικές αναλογίες. Είναι ακριβώς όπως μια καλή χώνεψη που μπορείς να φας λίγο παγωτό, και λίγο σαλάτα, και λίγο κρέας. Κάποια από όλα αυτά είναι οργανωμένα σε μια λειτουργία γνωστή ως πέψη. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το FI περιέχει κάποια από όλα αυτά τα πράγματα. Δεν τα περιέχει σε ίσες δόσεις αλλά με έναν αρμονικό τρόπο. Η αναλογία των συστατικών δεν είναι του δασκάλου. Η αναλογία των συστατικών εξαρτάται από το μαθητή, το άτομο που αγγίζετε. Αυτό το άτομο θα το αποφασίσει. Ο σκελετός έχει μόνο οστά. Ωστόσο, είναι εφικτή κάποια λειτουργία μόνο με τα οστά- ακόμη και αν δεν υπάρχει κάποιος ζωντανός για να τα κινήσει. Στο FI η αναλογία της κίνησης δεν αποφασίζεται από εμένα. Αποφασίζεται αυτό που αγγίζω. Πόσο το πιέζω αυτό; Το πόσο θα στρίψει αυτό εξαρτάται από τη δομή και όχι από τις ικανότητες μου. Μέσα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, οργανώνουμε ολόκληρο το σύστημα μας προς μια κατεύθυνση, η οποία θα μας καθοδηγεί για πάντα προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν για πάντα ότι θα είμαστε έτσι, καταλήγουμε να είμαστε περιορισμένοι. Βρίσκουμε τον εαυτό μας ικανό να κάνει μόνο εκείνα τα πράγματα που γνωρίζει, τόσο προσκολλημένοι στα πράγματα που γνωρίζουμε. Στο FI ο μαθητής βρίσκεται συνήθως ξαπλωμένος στο ειδικό κρεβάτι. Απαλλάσσουμε αυτό το σώμα από την ανάγκη να στέκεται όρθιο κι έτσι όλοι οι αντι-βαρυτικοί μύες δεν έχουν να κάνουν τίποτα. Επομένως, ο εγκέφαλος θα τους αφήσει να σταματήσουν να δουλεύουν και οι συνήθεις συσπάσεις στην όρθια θέση δεν χρειάζονται. Στο FI απομακρυνόμαστε από μοτίβα που διατηρούνται από τη συνήθεια και από το ότι δεν ξέρουμε πώς να απομακρυνθούμε από το οικείο γενικά. Προσπαθούμε να διεγείρουμε το αισθητηριακό που επιβεβαιώνει ότι ο εξωτερικός κόσμος μας επηρεάζει, το ερέθισμα πηγαίνει στον εγκέφαλο μας και προκαλεί μια ηθελημένη αντίδραση. Ηθελημένη που σημαίνει ότι το άτομο θέλει να την κάνει. Αυτό σημαίνει ότι διεγείρουμε την τελική λειτουργία με τη χρήση ολόκληρου του αισθητηριακού συστήματος. Στο FI δεν ζητάτε απλώς από τον μυ να συσπαστεί, αντίθετα, ζητάτε από τους μύες να συσπαστούν, αρμονικά μαζί με το υπόλοιπο σώμα και τον τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιείται ολόκληρο το σώμα. Η μάθηση είναι ένα από τα έκτακτα πράγματα. Είναι αδύνατο να μάθεις αν όλα όσα ακούς τα ταξινομούνται στις προηγούμενες γνώσεις σου. Κανένας ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι ικανός να μάθει αν δεν δει το πράγμα ως κάτι που ξεχωρίζει καθαρά σε λευκό φόντο. Πρέπει να είναι κάτι που του επιτρέπει να αισθάνεται ή να αισθάνεται τη διαφορά. Moshe Feldenkrais για τη Λειτουργική Ολοκλήρωση (FI), {από μια διάλεξη κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης} Thoughts and tips on being a student of the Feldenkrais Method.
“Attention is the rarest and purest form of generosity” Simone Weil -so why don’t we give some to ourselves? -We usually act in accordance to our self image. -Changing the self image = shifting our capacity to act. -The movement of attention is more important than the actual movements. -Do less, slower, with less effort & gain more. -Engaging in awareness. -Direct your attention. -Training ourselves to listen to ourselves. -Observe concrete dimensions: listen to weight, length, initiation, breathing, distance of different body parts, something very measurable in our minds. -Do less : at the edge of movement you use your habits, in a safe place you explore freely, keep looking for more options. -Slow down to look for the details in each motion. -Exaggerate initial response, do more of what you do anyway you become more aware of how you do what you do. Then decrease the intensity, increasing the sensitivity of the nervous system. -Fine tune our nervous system. -Modify our actions: do variations, change body parts, change places, positions. Variations maintain the curiosity which is necessary for learning. -Posture Moshe said, is the place from which you can use the fastest with minimum effort- the dynamic and functional point of view of posture. -Learn new ways to do what we do – freedom of choice. -We can do things in many different ways. We learn how to learn. We can take this learning in anything we want in life, it applies to all principles. -Creativity- depends on our ability to be in unknown territory. -In Feldenkrais we don’t know the end movement, there is no demonstration, we spend time in the uncharted zone. -We develop a sense of self, on our internal criteria. It is a very valuable thing. Η γέννηση της ιδέας για ενα κέντρο Feldenkrais θα μπορούσε να θυμίζει και ανέκδοτο: τι κάνουν μαζί ένας φυσιοθεραπευτής, μια chef, μια αρχιτεκτόνισα, μια τεχνικός υπολογιστών, μια χορογράφος και μια χορεύτρια και μια φιλόσοφος? Ένα κέντρο Feldenkrais! Μια κατάσταση, μια εικόνα, μια κίνηση, μπορεί να γίνει κατανοητή αν ειδωθεί η ίδια απο πολλές διαφορετικές πλευρές. 'Ετσι και για μας η μέθοδος, ανοιχτή σε ποικίλες αναγνώσεις, αποτέλεσε εναν κοινό τόπο όπου η κάθε μία και ο καθένας απο μας μπορεί να προσφέρει την δική του κατανόηση της μεθόδου και να συνεισφέρει στην ανάπτυξη και στον εμπλουτισμό της γνώσης όλων μας. Συναντηθήκαμε τελικά, μετά απο αρκετά διαφορετικές πορείες, στο πρώτο επαγγελματικό Feldenkrais training που έγινε στην Ελλάδα. Η μέθοδος Feldenkrais, που απο την φύση της είναι βιωματική, βασίζεται στην εκπαίδευση in vitro, με πρακτική εξάσκηση, με ανταλλαγή ερωτημάτων, απόψεων και συνειδητοποιήσεων. Ο ένας προσφέρει την εμπειρία του στον άλλο και σιγά σιγά το παζλ συμπληρώνεται. Με την ολοκλήρωση του training νοιώσαμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε ενα περιβάλλον όπου αυτού του είδους η οργανική ανάπτυξη να συνεχίσει να εξελίσσεται. Έτσι αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το Κέντρο Μεθόδου Feldenkrais με σκοπό την από κοινού εμβάθυνση στην μέθοδο αλλά και την διάδοσή της στο ευρύ κοινό. Μαρίνα Λαζαρίδη |
Details
'η προσοχή είναι η πιο σπάνια και αγνή μορφή της γενναιοδωρίας'
|